Życzę Wam czasu...

Minuta mija za minutą, godzina za godziną, tydzień goni tydzień, by wreszcie - nie wiedzieć kiedy - przebrzmiał kolejny miesiąc naszego życia. Czas ucieka nam przez palce, a my zdajemy się nawet tego nie zauważać. 
Wraz z nadejściem Nowego Roku przychodzi refleksja i chwila zadumy, ale później znów wracamy do starych przyzwyczajeń i nawyków. 

Jest coś, co chciałabym Wam w tym Nowym Roku podarować, ale nie potrafię. To CZAS.
Możecie go sobie jednak podarować sami, podnosząc głowy znad ekranów (telefonów, tabletów, komputerów czy telewizorów), by spędzić kilka chwil z rodziną. Mówię Wam: ci ludzie są całkiem fajni :)

W 2017 roku życzę sobie sobie i Wam...
... żebyśmy z rozmysłem gospodarowali czasem
... żebyśmy nie trwonili go na zbędne kłótnie, żale i wzajemne niesnaski.
... żebyśmy pamiętali, ze czas to najcenniejszy prezent, jaki ktoś może Ci podarować - bo tych chwili poświęconych Tobie nikt mu już nie zwróci.
... żebyśmy nie zagubili się w pędzie życia.


Czasu więc Wam życzę - byśmy wreszcie poczuli radość z życia.

Marta

Idę do Was z życzeniami...

... zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia. Życzę Wam, by w Waszych sercach zagościły spokój i wytchnienie, na twarzach błogie uśmiechy, a w Waszych domach - same życzliwe Wam osoby.

Mam również maluteńki, skromny prezent: dla tych z Was, którzy chcieliby wysłać swoim znajomym i bliskim wirtualną pocztówkę z życzeniami, przygotowałam 4 zdjęcia. Zapisujcie na swoich dyskach i posyłajcie - niech dobra energia idzie w świat, a Duch Świąt Bożego Narodzenia dotrze do wszystkich!

Ze świątecznymi pozdrowieniami

Marta

Świąteczna wishlista 2015 - podsumowanie rok później

Minął ponad rok od opublikowania mojej zeszłorocznej wishlisty i ze zdziwieniem stwierdzam, że większość moich zachcianek się spełniła. Powolutku, krok po kroku realizowaliśmy je wspólnie z moim ukochanym mężem.

Pierwszym zrealizowanym pragnieniem był szary narożnik: pamiętam jak dziś, gdy 14 stycznia znalazłam go na OLX w outlecie meblowym. Telefon z zapytaniem o wymiary ostudził jednak mój zapał, bo w moim odczuciu narożnik był za duży. Dobrze, że mąż czuwał i nie pozwolił mi tak łatwo porzucić myśli o wygodnym miejscu do siedzenia i spędzania wolnego czasu - dzięki temu od prawie roku wypoczywamy bardzo komfortowo :) A co ważniejsze, to miejsce, gdzie mieści się cała nasza trójka, gdzie możemy się do siebie poprzytulać czy powygłupiać, gdzie możemy się z poczuciem bezpieczeństwa zaszyć pod kocem i poczytać książkę, gdzie możemy być sobą i dla siebie. Cudowne uczucie - to chyba nic innego jak to popularne "hygge" :)

Chwilę później w prezencie urodzinowym dostałam wymarzony rower. A musicie wiedzieć, że wiosną, latem i jesienią jest to mój ulubiony środek transportu na krótkich dystansach. Co prawda okazało się, że jeżdżąc z synem i tak muszę korzystać z roweru męża (bo uchwyt na pompkę do roweru jest w moim jednośladzie umieszczony tak niefortunnie, że nie da się zamontować fotelika dla dziecka), ale nie zamieniłabym go na żaden inny :)

Z moździerzem już prościej być nie mogło: zwyczajnie kupiłam go w Ikei. I dzięki niemu spełniłam to marzenie, na które miałam bezpośredni wpływ: od czasu jego zakupu przestałam korzystać z gotowych produktów w proszku. Pierwszą próbą była domowa kostka rosołowa, ale dopiero domowa vegeta stała się prawdziwym sojusznikiem w walce z produktami instant w mojej kuchni.

W czerwcu udało mi się w końcu namierzyć na OLX krzesełko Tripp Trapp, które było tanie i sprzedający oferował możliwość wysyłki. Nie zastanawiałam się długo i dziś jego obecność przy stole ratuje mnie przed dylematem, czy zostawić jeszcze synowi dziecięce krzesełko do karmienia, czy też przesadzić go już na dorosłe krzesło i kombinować z poduszkami :) Co najważniejsze - młodzież lubi z niego korzystać. Krzesełko spełnia swoją funkcję, a ja mam spokojne sumienie, bo nie przepłaciłam i nie pozwoliłam, by moje wewnętrzne pragnienie posiadania zagłuszyło zdrowy rozsądek.

Idealnego zegarka szukałam długo, jakiś rok. I gdy niedawno znalazłam swój ideał, postanowiłam, że znajdzie się w tym roku pod choinką. To właśnie pudełko z zegarkiem znajduje się w tym cudownie zapakowanym prezencie :D

Wymarzona girlanda żarówek jest na mojej liście "to do" jednym z zadań priorytetowych. Mam tu sojusznika w postaci męża, któremu to źródło światła bardzo przypadło do gustu. Może jeszcze przed świętami, a może po świętach - nieważne kiedy, ale wiem, że to marzenie się spełni. I choć nie będzie to oryginalny sznur żarówek od House Doctor, to jednak wiem, że będę w 100% usatysfakcjonowana, bo to będzie nasz wspólny projekt handmade.

Te z zachcianek, które nie miały szansy spełnić się w tym roku to maszyna do szycia i łańcuszek z wisiorkiem. Słowem komentarza: moje duma nie ucierpiała przez to, że tych kilka poduszek w roku uszyłam ręcznie - wprost przeciwnie - niektóre nich wyszły mi tak urocze, że do tej pory nie mogę się na nie napatrzeć :) I powstały bez maszyny do szycia - dacie wiarę ? :) A naszyjnik? Cóż, to tylko błyskotka, nic nie znacząca w obecnym świecie. Zdecydowanie bardziej cieszy mnie to, że było nam dane spokojnie przeżyć ten rok. I tego właśnie spokoju i zdrowia sobie życzę na święta i 365 dni Nowego Roku. Dlatego dziś nie będzie wishlisty. Nie będzie listu do Świętego Mikołaja/Dzieciątka/Aniołka. Będą modlitwy za siebie i za najbliższych, by było nam dane cieszyć się sobą jeszcze bardzo, bardzo długo i żebyśmy nie zapomnieli o tym, co w życiu najistotniejsze.

Marta

Recyclingowy wianek z szyszek - krótka instrukcja DIY

W tym roku wymyśliłam sobie, że nasze Boże Narodzenie będzie czerwone. Nic trudnego - bo elementów dekoracyjnych w tym kolorze mam sporo. "Problem" w tym, że ja nie lubię powielać rozwiązań z poprzednich lat. Stawiam na zmiany, bo wiem, że w przeciwnym razie te dekoracje szybko by mi się znudziły i byłby to pretekst do zakupu nowych - a tego za wszelką cenę chcę uniknąć. Nie stronię jednak od własnoręcznie wykonanych dekoracji. Warunek jest zawsze jeden: ma być jak najtaniej, a najlepiej za darmo, ale jednocześnie efektownie. Nie lubię też projektów jednorocznych - wolę zrobić coś, co będzie nam służyło i dobrze wyglądało jeszcze w następnych sezonach. Tym razem postawiłam na wianek z szyszek. Bardzo naturalny i prosty do wykonania. I co ważne: tani. Nawet bardzo! A jednocześnie wielosezonowy. No ideał po prostu.

Do jego wykonania potrzebne są:
- stare gazety (możecie też wykorzystać gazetki reklamowe)
- brązowa taśma
- nożyczki
- pistolet do klejenia na gorąco (np.taki jak TEN) + wkłady (ja zużyłam jakieś 5-6)
- szyszki. Duuużo szyszek, zwłaszcza, jeśli wybierzecie małe modrzewiowe


1. Zwijacie papier i formujecie z niego okrąg. Stopniowo dodajecie warstwy gazet. Po uzyskaniu odpowiedniej grubości oklejacie całość szczelnie i mocno taśmą, by wasza baza była spójna i się nie odkształcała.

2. Do powstałej bazy przyklejacie ściśle szyszki. Ważne, by nie zostawiać zbyt dużo szpar - w przeciwnym razie będzie Wam prześwitywać taśma, którą okleiliście gazety.

3. Dekorujecie wianek według uznania. Ja już latem miałam taki wianek w planach. Zrobiłam więc na drutach czerwoną kokardę i co się okazało: nie wykorzystałam jej, bo na dzień przed skończeniem wianka znalazłam w sh szalik w kolorach, które bardzo mi się ze świętami kojarzą. Całkiem spontanicznie ten właśnie szalik został użyty do dekoracji wianka. Do tego kilka pierniczków w kształcie gwiazdek i już: recyklingowy wianek z szyszek gotowy. Moim zdaniem najładniej prezentowałby się na drzwiach, ale u nas powędrował na drabinkę w sypialni. Tym sposobem codziennie rano budzi nas zapach pierniczków, a wianek przypomina, że święta tuż, tuż!

Dekoracji świątecznych powoli u nas przybywa, a ja cieszę się, że aż do dziś jedynym moim świątecznym "grzeszkiem" zakupowym były światełka LEDowe i filcowy skrzat. Cały zakup (w JYSK) nie przekroczył 20 zł. - teraz jest świetny czas, by upolować coś ciekawego w korzystnych cenach, bo sklepy wyprzedają już asortyment świąteczny, wiec za stosunkowo niewielkie pieniądze można sobie sprawić mały drobiazg i ładny prezent do domu.
Tymczasem koszt mojego wianka to maksymalnie jakieś 10zł. (z czego 3,5zł. przypadło na szalik. Resztę potrzebnych rzeczy miałam w domu.)

Do tej pory skupiałam się na tym, by dekoracje powoli zaczynały nas nastrajać świątecznie, ale te stricte świąteczne dopiero zostaną wyciągnięte przed samymi świętami. Jak widzicie, królują u nas motywy naturalne i surowe materiały. Na wyciągnięcie czekają czerwone bombki, usilnie staram się skończyć papierowe gwiazdy, które również miały zawisnąć w oknach. Nie wiem czy zdążę, ale nie to jest najważniejsze. Najważniejsze, to bliscy, z którymi mogę się do tych świąt przygotowywać. Tego się trzymajmy i nie dajmy się ponieść świątecznej panice :)

Marta

"Pierniczycie"?

Pieczenie pierników nie jest u nas obowiązkową tradycję, raczej kolejnym przedświątecznym zadaniem, które w zależności od ilości czasu albo się realizuje, albo nie :) Nie mogę jednak zaprzeczyć, że jednym z moich najmilszych i najbardziej utrwalonych wspomnień z dzieciństwa było pieczenie pierników u babci (hehe, tak teraz sobie myślę, że moja mama to cwana była, że mnie do babci wywoziła i to u niej robiłyśmy ten cały majdan :D). Coś więc chyba jest w tym magicznego, że większość naszego społeczeństwa łapie za te foremki i wykrawa, aż miło.

Może by mnie ominęło to piernikowe szaleństwo w tym roku, ale za punkt honoru postanowiłam sobie budować mojemu synowi jak najmilsze wspomnienia. Radość w jego oczach, gdy usłyszał, że będziemy razem piec "ciasteczka" - bezcenna. Choćby dlatego było warto poświęcić ten czas - dla Niego, dla Jego szczęśliwych wspomnień. Nie podam Wam przepisu, bo nie był najlepszy, a z pewnością w waszych rodzinach krążą jakieś sekretne, idealne i "zawsze-wychodzące" receptury :) Kto jeszcze nie zdążył zrobić pierników, albo mu się do tej pory nie chciało - jeszcze ma szansę. My już "pierniczyliśmy", teraz czas na Was :D

Marta

W rytmie slow

Chociaż w tym roku obiecałam sobie, że nie będę znów kupować prezentów na ostatnią chwilę, to jednak krótkotrwałe przymusowe unieruchomienie w domu pokrzyżowało moje plany. Bo mimo, że dziś królują zakupy online - ja jestem z tych, co to lubią pomacać i podotykać. Wiem, że czas zaczyna mnie powoli gonić, ale jednak postanowiłam, że jeszcze w tym tygodniu nie dam się wciągnąć w przedświąteczną gonitwę. Na przekór temu i wbrew kalendarzowi - my wczoraj wystawialiśmy buzie do słońca i cieszyliśmy się wiosenną aurą. Wybraliśmy się z synem na cudowny, spokojny spacer. Nikt nas nie poganiał, mieliśmy czas tylko dla siebie. zbieraliśmy żołędzie i obserwowaliśmy krowy :)

To nie tak, że nie chodzimy na spacery, ale wczoraj wybraliśmy miejsce wyjątkowe. Park Dworski - bo o nim mowa, urzeka swoją urodą, a mojego syna tym razem zafascynował tym, że żołędzie wrzucane do wody nie tonęły, tylko sunęły po tafli lodu, której na pierwszy rzut oka nie było widać :) Jego zdziwiona mina - bezcenna!
Do domu przyjechała z nami gałąź zabrana z parku, która posłuży za element świątecznej dekoracji, ale przy okazji przypomni nam te beztroskie chwile - namiastkę prawdziwego slow life.

Sobie i Wam życzyłabym samych takich cudownych chwil. 

Ściskam

Marta

Świąteczny papier do pakowania DIY

Tytuł nie do końca odzwierciedla zawartość posta. Nie wyprodukowałam przecież tego papieru sama. Ja go tylko trochę podrasowałam i nadałam mu świątecznego charakteru. Dodałam trochę miłości i zostawiłam serce, bo przecież o to w tym wszystkim chodzi: by zarówno prezent, jak i jego opakowanie były takie "od serca". Istotą świątecznych podarunków nie jest nieprzemyślany prezent i bezduszna, mało gustowna torebka - tylko podarek, na którego wybranie lub wykonanie poświęciliśmy chwilę swojego cennego czasu i postaraliśmy się, żeby opakowanie było na tyle interesujące, że osobie obdarowanej aż żal będzie otwierać :) 

Nie trzeba dużo - wystarczy odrobina czasu i trochę dobrych chęci, a także minimum akcesoriów papierniczych, które z dużą dozą prawdopodobieństwa macie w domu.

Co jest potrzebne:
- papier pakowy
- ołówek z gumką (ważne: gumka musi być nowa)
- mały, ostry nożyk
- farby akwarelowe  lub tusz do stemplowania
- pędzelek

Z gumki na ołówku wycinacie nożykiem interesujący was kształt (ja wybrałam gwiazdkę). Następnie maczacie wasz stempel w farbie lub tuszu i odbijacie na papierze. Czekacie, aż wyschnie i już! Wasz zindywidualizowany świąteczny papier jest gotowy! 

Ja uwielbiam również naturalne akcenty, takie jak modrzewiowe lub zimozielone gałązki czy szyszki. Sznurek jutowy też jest mile widziany. Niewielkim nakładem pracy i kosztów możecie osiągnąć efekt szczerego wzruszenia i radości na widok tak pieczołowicie zapakowanego prezentu. Dacie się skusić na taką opcję? :)

Marta

Adwent - gorzka prawda i kalendarz na osłodę

Adwent. Teoretycznie czas radosnego oczekiwania i przygotowywanie się na narodziny Jezusa. W praktyce czas chaosu, nerwów, zabiegania, stresu i zakupów ponad stan.

Bardzo bym chciała się wyrwać z tego błędnego koła i wrócić do świata mojego dzieciństwa, gdy naprawdę czułam atmosferę zbliżających się świąt. Być może przyczyniły się do tego codzienne roraty z babcią, a może to, że instytucja centrów handlowych nie była jeszcze tak popularna, a konsumpcjonizm tak rozwinięty... Nie wiem, ale tęsknię za tamtymi czasami. Wiem też niestety, że już nie wrócą i nawet nie mam szans, by choć namiastkę tego oczekiwania stworzyć mojemu dziecku. Musiałabym go chyba zamknąć w domu i wyrzucić telewizor, by odciąć go od świątecznych reklam i kampanii, które pojawiają się już po Wszystkich Świętych i skutecznie niszczą uczucie podniecenia na myśl o świętach, jako o wyjątkowym, rodzinnym czasie. 

Choćbym nie wiem, jak się starała, nie mogę przecież przestać chodzić na zwykłe, codzienne zakupy, a sklepy nas nie oszczędzają, oj nie: one wciąż nawołują: KUP to, KUP, przecież potrzebujesz tego na święta! Och, a ja tak bardzo chciałabym się od tego odciąć i spędzić adwent naprawdę w rytmie slow. Ale wiem, że to jest niewykonalne również z racji pracy męża: przedświąteczny czas to najgorętszy okres.  Nie da się nie zauważyć, że mój ukochany wraca teraz z pracy dużo później niż zwykle - wszystko po to, by podołać zleceniom. Wszystkie te czynniki sprawiają, że do adwentu i świąt z wiekiem podchodzę z coraz większą niechęcią. Lepiej mi podczas dni powszednich, gdy osoba najbliższa mojemu sercu może spokojnie spędzić wieczór w domu niż pracować w pocie czoła, aby zaspokoić oczekiwania innych. 

Gorzka prawda jest taka, że przez prawie 2 miesiące żyjemy świętami, które de facto trwają 2 dni. Jaki w tym sens?  Żeby jednak nie było tak całkiem gorzko i aby choć trochę osłodzić mężowi ten ciężki czas, przygotowałam dla niego kalendarz adwentowy. Jak zwykle prosty i skromny, bez zbędnego mnożenia kosztów. Syn z kolei ma swój materiałowy kalendarz, którego kieszonki wypełnione są krakersikami, herbatnikami, orzechami i mandarynkami. Nie widzę powodu, by podążać za obecną modą i codziennie obdarowywać do drobnymi podarunkami. Mam wrażenie, że w ten sposób już całkowicie zatracę w nim poczucie oczekiwania na gwiazdkowe prezenty: cóż w nich może być niezwykłego, skoro przez miesiąc codziennie dostawał prezenty? Powoli, powoli staram się wprowadzać akcenty zimowo-świąteczne, by być może rozbudzić w sobie uśpioną dziecięcą radość oczekiwania na nadchodzące święta. W klimaty wprowadzają nas więc kalendarze adwentowe, stroik aspirujący do miana wianka adwentowego (ze sztucznymi świeczkami - dla bezpieczeństwa. Niestety.) oraz prościutki wianek z zimozielonych gałązek zawieszony na drabinie. Powolutku będziemy wprowadzać inne elementy, ale na to jeszcze mamy trochę czasu...

Z ciepłymi pozdrowieniami

Marta