DOMOWE POTYCZKI #2: Stary człowiek w starym domu

Stary dom to wyzwanie. To niekończące się pasmo wyrzeczeń i kompromisów. To też finansowa studnia bez dna. Odczuwamy to za każdym razem, gdy podejmujemy pracę na naszej budowie. Szczęście, że sezon budowlany się kończy, bo zdecydowanie potrzebujemy oddechu. Godzenie pracy z remontem dało nam w tym roku w kość. Za chwilę nadejdzie zima. Na kilka miesięcy zamkniemy więc za sobą drzwi naszej budowy, by powrócić wiosną - z nowymi siłami, energią i entuzjazmem. Cieszymy się zarówno z wizji odpoczynku, jak i z tego, co udało nam się zrealizować. A udało się dużo.

Jednak nie osiągnęlibyśmy tego wszystkiego bez pomocy rodziny i znajomych. Nie stalibyśmy w tym miejscu, w którym stoimy, gdyby nie Ci ludzie, którzy wyciągnęli do nas pomocną dłoń. I choć każdy z nich zasługuje na uznanie i słowo podziękowania, to jednak szczególne uściski należą się mojemu dziadkowi.
Wyobraźcie sobie siebie w wieku lat 80. Co widzicie? Osobę schorowaną, powłóczącą nogami, bez sił i ochoty do życia? A ja nie: ja mam przed oczami mojego dziadka, który swoją sprawnością fizyczną przewyższa niejedną młodą osobę. To człowiek, którego jest wszędzie pełno, który nie może usiedzieć w miejscu, którego zawsze gna do pracy, który angażuje się we wszystko na 100% - tak, jak w przypadku naszej budowy.
Zaczęło się niewinnie - dziadek miał tylko pomóc przy jakiejś drobnostce. Skończyło się cosobotnią pracą przez praktycznie cały sezon. Dziadka musieliśmy wręcz wyganiać do domu, bo on uważał, że "jeszcze przecież trzeba to zrobić..." - jakby ta praca nie mogła poczekać do następnej soboty.
Dzięki niemu wiele prac posunęło się do przodu. Często robił to, czego nikt inny nie chciał się podjąć - w myśl zasady, że co trzeba zrobić, to trzeba zrobić, bo samo się nie zrobi. Dziadek włożył w naszą budowę mnóstwo pracy i serca.

Nie da się ukryć, że dziadek młody nie jest. W kwiecie wieku - to określenie też nie bardzo na miejscu. W podeszłym wieku - tak to powinno być ujęte, ale jakoś zdecydowanie lepiej brzmi: "stary człowiek w starym domu", niż "człowiek w podeszłym wieku w starym domu", nie sądzicie? :) Mimo, że słowo "stary" ma zabarwienie pejoratywne, to jednak jest dosadne, treściwe i w pełni ukazuje dysonans pomiędzy wiekiem a podejściem do życia mojego dziadka. Bo stary to on jest tylko ciałem, ale na pewno nie duchem!

Mam nadzieję, że za rok o tej porze będzie nam dane znów mu dziękować za to, ze jest naszym cichym bohaterem. Bo choć on prawdopodobnie nigdy tego nie przeczyta, to jestem mu niezmiernie i dozgonnie wdzięczna za wszystko, co dla nas zrobił. Dziękuję dziadku! 

Marta