czwartek, 20 kwietnia 2017

Kalafiorowa dla ciekawskich

Sposób odżywiania podczas świąt pozostawia wiele do życzenia: zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci. Te dwie frakcje społeczeństwa stoją jednak na dwóch przeciwległych biegunach: o ile wśród dorosłych mówimy raczej o jedzeniu ponad miarę, a tyle u dzieci mamy często do czynienia z sytuację wprost przeciwną. O ile w normalnych warunkach raczej pilnuję tego, by posiłki mojego dziecka były regularne, zdrowe i zróżnicowane, o tyle trochę odpuszczam podczas świąt i rodzinnych uroczystości: wychodzę z założenia, że te dwa dni mniej regularnego jedzenia jeszcze nikogo nie zabiły, zwłaszcza, że później bez najmniejszego problemu wracamy do naszego normalnego, codziennego rytmu. 


Dziecko moje w czasie świąt je więc o nieregularnych porach - często jego posiłkiem jest to, co w przelocie złapie ze stołu: suchą kromkę chleba, kawałek ciasta czy winogrona.
Po takich świętach - jak chyba każdą matkę - dopadają mnie wyrzuty sumienia, że zaniedbuję kwestię odżywiania mojego dziecka i  usilnie szukam sposobu, by temu zadośćuczynić. Pewnie tak jak ja, myślisz wtedy: "Basta! Dziś wracamy do normalnych posiłków. Dziś na obiad będzie kalafiorowa". Pełna energii i dobrych chęci zaczynasz wdrażać swój plan w życie...

Z namysłem kupujesz najdorodniejsze warzywa - najlepiej takie w osiedlowym sklepiku, wyciągnięte spod lady, które jeszcze umorusane są ziemią. Wracasz do domu, gdzie w zaciszu domowej kuchni, przy obowiązkowej asyście najlepszego na świecie dwuletniego pomocnika obierasz warzywa. Jarzyny umieszczasz w garnku , zalewasz filtrowaną (koniecznie!) wodą, w największym skupieniu dodając przyprawy. Gotujesz przez kilka godzin, by Twój wywar był jak najbardziej esencjonalny. W międzyczasie myjesz kalafior, dokładnie sparzasz i dzielisz na różyczki. Czekasz. Odcedzasz wywar, gotujesz w nim kalafior - kiepsko radzisz sobie ze specyficznym... hmm... zapachem - ale czego się nie robi, by ugotować smaczną zupę dla swojego ukochanego pierworodnego. Dodajesz resztę składników - umówmy się: nie najtańszych - mieszasz, smakujesz, doprawiasz. Specjalnie jedziesz do sklepu po pęczek koperku, bo akurat ten z lodówki wziął i się skończył, a Ty nie chcesz dziecka pozbawiać witamin... Oczywiście do zupy szykujesz też grzaneczki z lekko czerstwego chleba - wszak jesteś ekonomiczną Panią domu i nic się nie może zmarnować.
Po tych wszystkich podjętych wysiłkach nie ma mowy, żeby mu ta zupa nie smakowała. Zapraszasz go więc do stołu, stawiasz przed nim miseczkę z zupą i już Jego wzrok mówi Ci "Houston, mamy problem!"
Spróbował raz.
Spróbował drugi...
...po czym ze łzami w oczach (true story) stwierdził: "Mamusiu, nie smakuje mi ta zupka, niedobra jest, nie chcę jej jeść!"
Wszystkie wysiłki, które podjęłaś, by ugotować tę cholerną zupę, na nic się zdały, skoro On z całego swojego posiłku wyżarł tylko grzaneczki! (które oczywiście nie mogły mieć uprzednia kontaktu z zupą!)

Ostatecznie zupę zjadłam ja. Mnie tam smakowała, ale moja opinia w obliczu podjętych wysiłków nie jest chyba zbyt wiarygodna. Zresztą nie wiem, spróbujcie sami i koniecznie podzielcie się wrażeniami!


Składniki:
(wg przepisu, który podała u siebie Pani Woźna)

- kalafior
- włoszczyzna (bez selera), czyli marchewka, por, pietruszka
- woda (tyle, ile uważasz; w oryginalnym przepisie 1,2l.)
- 2 łyżki masła
- 2 łyżki mąki
- 250ml mleka
- 2 żółtka
- 1 opakowanie serka mascarpone
- koperek
- sól, pieprz, gałka muszkatołowa

Przygotowanie:
Z włoszczyzny, łyżki masła i wody ugotować wywar i przecedzić. Kalafior podzielić na różyczki, sparzyć wrzątkiem, włożyć do odcedzonego wywaru i gotować bez przykrycia 10 minut. Zblendować. Połowę mleka wymieszać z mąką, wlać do zupy i zagotować. Żółtka rozbić z resztą mleka i połączyć z zupą. Podgrzać, ale uważać, żeby się nie zagotowało. Dodać cały mascarpone i przyprawić solą, pieprzem oraz odrobiną gałki.

Chleb pokroiłam w kosteczkę i przyrumieniłam kilka minut na patelni. Teoretycznie powinno się to robić na suchej patelni, ale mnie zazwyczaj wtedy grzanki zaczynają się przypalać - zawsze więc daję odrobinę masła. 

Zupę podawać z grzankami i świeżym koperkiem. Smacznego!

Marta

3 komentarze:

  1. Myślę, że z takimi fotografiami mogłabyś wydać książkę kucharską! Serio!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jejku, dziękuję! Strasznie mi miło! Aż się zarumieniłam :)

      Usuń
  2. Świetny przepis i pięknie wyglądająca zupka, chętnie spróbuję ;)

    OdpowiedzUsuń